μῖσος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	μισεσ-
ονομαστική	τὸ	μῖσος	τὰ	μίση - μίσεᾰ
γενική	τοῦ	μίσους - μίσεος	τῶν	μισῶν - μισέων
δοτική	τῷ	μίσει - μίσεῐ̈	τοῖς	μίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	μῖσος	τὰ	μίση - μίσεα
κλητική ὦ!		μῖσος		μίση - μίσεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μίσει - μίσεε
γεν-δοτ	τοῖν		μισοῖν - μισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «σκεῦος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μῖσος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *mēwdʰ- (παραπονιέμαι, διαμαρτύρομαι)

Ουσιαστικό

μῖσος ουδέτερο

• η απέχθεια, η αποστροφή

Συγγενικά

• μισέω -μισῶ
• μίσημα
• μισητός,ή,όν
• μισητέον
• η μισητία ακραία λαγνεία
• η μισητή η πόρνη

Σύνθετα

• το μίσηθρον : μαγικό φίλτρο για να προκαλεί κάποιος εχθρότητα
• μισο- Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα μισο- στο Βικιλεξικό

όπως ενδεικτικά

• μισέλλην
• μισάνθρωπος
• μισάδελφος
• μισαθήναιος
• μισαλέξανδρος
• μισοβάρβαρος
• μισολάκων
• μισόδημος (ο εχθρός της δημοκρατίας)
• μισόπολις
• μισόλογος
• μισόπερσης
• μισοπόνηρος (που μισεί την πονηριά)
• μισοπόρπαξ (που μισεί τη λαβή της ασπίδας, δηλαδή τον πόλεμο)
• μισόσοφος
• μισοτύραννος
• μισότυφος (που μισεί την υπερηφάνεια)
• μισοφίλιππος
• μισοψευδής (που μισεί τα ψεύδη)

Πηγές

• μῖσος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μῖσος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.