μεταλλακτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μεταλλακτήρ	οἱ	μεταλλακτῆρες
γενική	τοῦ	μεταλλακτῆρος	τῶν	μεταλλακτήρων
δοτική	τῷ	μεταλλακτῆρῐ	τοῖς	μεταλλακτῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	μεταλλακτῆρᾰ	τοὺς	μεταλλακτῆρᾰς
κλητική ὦ!		μεταλλακτήρ		μεταλλακτῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μεταλλακτῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		μεταλλακτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεταλλακτήρ (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μεταλλάσσω, μετ-αλλακ- + -τήρ

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: μεταλλακτήρας (με ειδικότερη σημασία)

Ουσιαστικό

μεταλλακτήρ, -ῆρος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) εκείνος που αλλάζει, μεταλλάσεται

Συγγενικά

• μεταλλακτέον
• μεταλλακτός
• μετάλλαξις

→ και δείτε τις λέξεις μεταλλάσω, μετά και ἀλλάσσω

Πηγές

• μεταλλακτήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.