μετακένωση
Νέα ελληνικά (el) επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | μετακένωση | οι | μετακενώσεις |
| γενική | της | μετακένωσης* | των | μετακενώσεων |
| αιτιατική | τη | μετακένωση | τις | μετακενώσεις |
| κλητική | μετακένωση | μετακενώσεις | ||
| * παλιότερος λόγιος τύπος, μετακενώσεως | ||||
| Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- μετακένωση < μετακενώνω (< μεσαιωνική ελληνική μετακενῶ < μετά- + κενόω/-ῶ). Η λόγια μορφή της λέξης, μετακένωσις, μαρτυρείται από το 1805 στον Αδαμάντιο Κοραή (1748-1833).[1]
Ουσιαστικό
επεξεργασία
μετακένωση θηλυκό
- η μεταφορά υγρού από ένα δοχείο σε άλλο
- η μεταφορά ιδεών, θεωριών, επιστημών κ.λπ. από ένα τόπο, όπου έχουν ανάπτυξη, σε έναν άλλον, όπου γίνεται η πρόσληψή τους
Συνώνυμα επεξεργασία
- μετάγγιση (κυριολεκτικά και μεταφορικά)
- μετακένωμα (για ιδέες κ.τ.π.)
Σημειώσεις επεξεργασία
- ιστορικά, ο κοραϊκός ορισμός της μετακένωσης σχετιζόταν με τη μεταφορά των ιδεών του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και των επιτευγμάτων της δυτικοευρωπαϊκής παιδείας στον ελλαδικού χώρο
Μεταφράσεις
επεξεργασία
μετακένωση
Αναφορές
επεξεργασία
- ↑ Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013., λήμματα «μετακένωση» και «μετακενώνω».