μαντατευτής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μαντατευτής	οι	μαντατευτές
γενική	του	μαντατευτή	των	μαντατευτών
αιτιατική	τον	μαντατευτή	τους	μαντατευτές
κλητική		μαντατευτή		μαντατευτές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαντατευτής < μαντατεύω < μαντάτον + -εύω < (ελληνιστική κοινή) μανδᾶτον < λατινικό mandatum (αυτοκρατορική διαταγή)

Ουσιαστικό

μαντατευτής αρσενικό

• (παρωχημένο) αυτός που κατηγορεί, που καταμαρτυρεί, ο σπιούνος, ο χαφιές, ο καταδότης, το καρφί, ο μαντατούρης

Μεταφράσεις

    μαντατευτής

αγγλικά : mole (en), snitch (en), rat (en)