μίμημα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μίμημᾰ	τὰ	μιμήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	μιμήμᾰτος	τῶν	μιμημᾰ́των
δοτική	τῷ	μιμήμᾰτῐ	τοῖς	μιμήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	μίμημᾰ	τὰ	μιμήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		μίμημᾰ		μιμήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μιμήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		μιμημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μίμημα < μιμη- (μιμέομαι) + -μα

Ουσιαστικό

μίμημα [ ῑ ] ουδέτερο

• η απομίμηση, αντιγραφή, απατηλό αντίγραφο

Συγγενικά

• μιμηλός
• μίμησις
• μιμητής
• μιμητός

& και → δείτε τη λέξη μιμέομαι

Αλλόγλωσσα παράγωγα

• (αγγλικά) meme ^(en) (νεολογισμός)

Πηγές

• μίμημα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μίμημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.