λυσόμενος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	λυσόμενος	ἡ	λυσομένη	τὸ	λυσόμενον
γενική	τοῦ	λυσομένου	τῆς	λυσομένης	τοῦ	λυσομένου
δοτική	τῷ	λυσομένῳ	τῇ	λυσομένῃ	τῷ	λυσομένῳ
αιτιατική	τὸν	λυσόμενον	τὴν	λυσομένην	τὸ	λυσόμενον
κλητική ὦ!		λυσόμενε		λυσομένη		λυσόμενον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	λυσόμενοι	αἱ	λυσόμεναι	τὰ	λυσόμενᾰ
γενική	τῶν	λυσομένων	τῶν	λυσομένων	τῶν	λυσομένων
δοτική	τοῖς	λυσομένοις	ταῖς	λυσομέναις	τοῖς	λυσομένοις
αιτιατική	τοὺς	λυσομένους	τὰς	λυσομένᾱς	τὰ	λυσόμενᾰ
κλητική ὦ!		λυσόμενοι		λυσόμεναι		λυσόμενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λυσομένω	τὼ	λυσομένᾱ	τὼ	λυσομένω
γεν-δοτ	τοῖν	λυσομένοιν	τοῖν	λυσομέναιν	τοῖν	λυσομένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυσόμενος' όπως «λυσόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

λυσόμενος, -η, -ον

• μετοχή μέσου μέλλοντα (λύσομαι) του ρήματος λύω