λυσάμενος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	λυσάμενος	ἡ	λυσαμένη	τὸ	λυσάμενον
γενική	τοῦ	λυσαμένου	τῆς	λυσαμένης	τοῦ	λυσαμένου
δοτική	τῷ	λυσαμένῳ	τῇ	λυσαμένῃ	τῷ	λυσαμένῳ
αιτιατική	τὸν	λυσάμενον	τὴν	λυσαμένην	τὸ	λυσάμενον
κλητική ὦ!		λυσάμενε		λυσαμένη		λυσάμενον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	λυσάμενοι	αἱ	λυσάμεναι	τὰ	λυσάμενᾰ
γενική	τῶν	λυσαμένων	τῶν	λυσαμένων	τῶν	λυσαμένων
δοτική	τοῖς	λυσαμένοις	ταῖς	λυσαμέναις	τοῖς	λυσαμένοις
αιτιατική	τοὺς	λυσαμένους	τὰς	λυσαμένᾱς	τὰ	λυσάμενᾰ
κλητική ὦ!		λυσάμενοι		λυσάμεναι		λυσάμενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λυσαμένω	τὼ	λυσαμένᾱ	τὼ	λυσαμένω
γεν-δοτ	τοῖν	λυσαμένοιν	τοῖν	λυσαμέναιν	τοῖν	λυσαμένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυσάμενος' όπως «λυσάμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

λυσάμενος, -η, -ον

• μετοχή μέσου αορίστου (ἐλῡσᾰ́μην) του ρήματος λύω (ῡ)