ἐλυσάμην

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ρηματικός τύπος

ἐλυσάμην (ἐλῡσᾰ́μην)

• α΄ πρόσωπο ενικού οριστικής μέσου αορίστου του λύω (ῡ)