λυθείς

Νέα ελληνικά (el)

Ρηματικός τύπος

λυθείς

• β΄ πρόσωπο ενικού εξαρτημένου τύπου παθητικής φωνής του λύνω

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	λυθείς	ἡ	λυθεῖσᾰ	τὸ	λυθέν
γενική	τοῦ	λυθέντος	τῆς	λυθείσης	τοῦ	λυθέντος
δοτική	τῷ	λυθέντῐ	τῇ	λυθείσῃ	τῷ	λυθέντῐ
αιτιατική	τὸν	λυθέντᾰ	τὴν	λυθεῖσᾰν	τὸ	λυθέν
κλητική ὦ!		λυθείς		λυθεῖσᾰ		λυθέν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	λυθέντες	αἱ	λυθεῖσαι	τὰ	λυθέντᾰ
γενική	τῶν	λυθέντων	τῶν	λυθεισῶν	τῶν	λυθέντων
δοτική	τοῖς	λυθεῖσῐ(ν)	ταῖς	λυθείσαις	τοῖς	λυθεῖσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	λυθέντᾰς	τὰς	λυθείσᾱς	τὰ	λυθέντᾰ
κλητική ὦ!		λυθέντες		λυθεῖσαι		λυθέντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λυθέντε	τὼ	λυθείσᾱ	τὼ	λυθέντε
γεν-δοτ	τοῖν	λυθέντοιν	τοῖν	λυθείσαιν	τοῖν	λυθέντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυθείς' όπως «λυθείς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

λυθείς, -εῖσα, -έν

• μετοχή παθητικού αορίστου (ἐλύθην) του ρήματος λύω