κόλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	κόλος	τὸ	κόλον
γενική	τοῦ/τῆς	κόλου	τοῦ	κόλου
δοτική	τῷ/τῇ	κόλῳ	τῷ	κόλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	κόλον	τὸ	κόλον
κλητική ὦ!		κόλε		κόλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	κόλοι	τὰ	κόλᾰ
γενική	τῶν	κόλων	τῶν	κόλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	κόλοις	τοῖς	κόλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	κόλους	τὰ	κόλᾰ
κλητική ὦ!		κόλοι		κόλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κόλω	τὼ	κόλω
γεν-δοτ	τοῖν	κόλοιν	τοῖν	κόλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κόλος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

κόλος, -ος, -ον

1. κομμένος στην άκρη, κολοβός

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 16 (Π. Πατρόκλεια.), στίχ. 117 τὸ μὲν Τελαμώνιος Αἴας πῆλ' αὔτως ἐν χειρὶ κόλον δόρυ

   Αυτό έτσι, ο Αίας κολοβό το σούσε μες στη χούφτα (μετάφραση: Αλέξανδρος Πάλλης)

2. είδος κατσίκας χωρίς κέρατα
3. που έχει διακοπεί

   ⮡  κόλος μάχη (ονομασία της ραψωδίας Θ της Ιλιάδας)

   → δείτε και τη λέξη κολοβομάχη

Συγγενικά

• κολοβός & συγγενικά

Πηγές

• κόλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κόλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.