κωλόβαθρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κωλόβαθρον	τὰ	κωλόβαθρᾰ
γενική	τοῦ	κωλοβάθρου	τῶν	κωλοβάθρων
δοτική	τῷ	κωλοβάθρῳ	τοῖς	κωλοβάθροις
αιτιατική	τὸ	κωλόβαθρον	τὰ	κωλόβαθρᾰ
κλητική ὦ!		κωλόβαθρον		κωλόβαθρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κωλοβάθρω
γεν-δοτ	τοῖν		κωλοβάθροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κωλόβαθρον < κωλό- (αρχαία ελληνική κῶλον) + βάθρον (< βαίνω)

Ουσιαστικό

κωλόβαθρον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) ξυλοπόδαρο

Άλλες μορφές

• καλόβαθρον (v.l.)

Συγγενικά

• κωλοβαθριστής