κυνηγέτης

Αρχαία ελληνικά (grc) επεξεργασία

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κυνηγέτης	οἱ	κυνηγέται
γενική	τοῦ	κυνηγέτου	τῶν	κυνηγετῶν
δοτική	τῷ	κυνηγέτῃ	τοῖς	κυνηγέταις
αιτιατική	τὸν	κυνηγέτην	τοὺς	κυνηγέτᾱς
κλητική ὦ!		κυνηγέτᾰ		κυνηγέται
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυνηγέτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κυνηγέταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία επεξεργασία

κυνηγέτης < Μορφολογικά^[1] αναλύεται σε κύων, κυν- όπως στη γενική κυν(ός) + -ηγέτης (< ἄγω, → δείτε τη λέξη ἡγέτης) Δείτε και κυνηγέω, κυνηγεσία • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;

Ουσιαστικό επεξεργασία

κυνηγέτης αρσενικό (θηλυκό κυνηγέτις)

κυνηγός, αυτός που κυνηγάει
※ 5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἑκάβη^w, στίχ. 1174
ἅπαντ᾽ ἐρευνῶν τοῖχον ὡς κυνηγέτης

※ 6ος↑ αιώνας [μεσαιωνικά χφφ] ⌘ Αίσωπος, Αἰσώπου Μῦθοι, Σῦς ἄγριος καὶ ἵππος καὶ κυνηγέτης
Το αγριογούρουνο, το (άγριο) άλογο και ο κυνηγός
(μεταφορικά) που κυνηγάει, επιζητεί κάτι (όπως ένα έπαθλο)

Άλλες μορφές επεξεργασία

δωρικός τύπος : αρσενικό κυναγέτας / θηλυκό κυναγέτις

Συγγενικά επεξεργασία

→ και δείτε τη λέξη κυνηγός, κυναγός

Αναφορές επεξεργασία

↑ κύων - Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

Πηγές επεξεργασία

κυνηγέτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
κυνηγέτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

[1] κύων - Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

[1]