κούμουλον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κούμουλον	τὰ	κούμουλᾰ
γενική	τοῦ	κουμούλου	τῶν	κουμούλων
δοτική	τῷ	κουμούλῳ	τοῖς	κουμούλοις
αιτιατική	τὸ	κούμουλον	τὰ	κούμουλᾰ
κλητική ὦ!		κούμουλον		κούμουλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κουμούλω
γεν-δοτ	τοῖν		κουμούλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κούμουλον < λατινική cumulus < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ku-m-olo < *ḱewh₁- (φουσκώνω, διογκώνω) (πβ. αρχαία ελληνική κῦμα)

Ουσιαστικό

κούμουλον ουδέτερο

• κούμουλο

Δείτε επίσης

• κούλουμα
• κούμουλος