κλαστόθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	*κλαστοθρῐχ- κλαστοτρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	κλαστόθριξ	οἱ/αἱ	κλαστότριχες
γενική	τοῦ/τῆς	κλαστότριχος	τῶν	κλαστοτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	κλαστότριχῐ	τοῖς/ταῖς	κλαστότριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	κλαστότριχᾰ	τοὺς/τὰς	κλαστότριχᾰς
κλητική ὦ!		κλαστόθριξ		κλαστότριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλαστότριχε
γεν-δοτ	τοῖν		κλαστοτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλαστόθριξ (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κλαστό(ς) + -θριξ

Ουσιαστικό

κλαστόθριξ, -τριχος αρσενικό ή θηλυκό (σε επιθετική λειτουργία)

• (ελληνιστική κοινή , σε πάπυρο) πιθανόν: κατσαρομάλλης, σγουρομάλλης (3ος αιώνας κε, ⌘PPetr. 3p.15 The Flinders Petrie Papyri)

  ※  (περιγραφή αγοριού στην επιστολή P.Cair.Zen. I 59076, που στέλνει κάποιος Τουβίας σε αξιωματούχο λεγόμενο Απολλώνιο στις 13 Μαΐου 257 π.Χ. [1])

  Αὒδομος ὡς (ἔτους) ι

  μελανόφθαλμος

  κλαστόθριξ

  ἔσσιμος πρόστομος

  οὐλὴ παρʼ ὀφρὺν δεξιὰν

  περιτετμημένος

Πηγές

• κλαστόθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.