καμπαγών

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	καμπαγών	οἱ	καμπαγῶνες
γενική	τοῦ	καμπαγῶνος	τῶν	καμπαγώνων
δοτική	τῷ	καμπαγῶνῐ	τοῖς	καμπαγῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	καμπαγῶνᾰ	τοὺς	καμπαγῶνᾰς
κλητική ὦ!		καμπαγών		καμπαγῶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καμπαγῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		καμπαγώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καμπαγών < (άμεσο δάνειο) μεσαιωνική λατινική campagus

Ουσιαστικό

καμπαγών αρσενικό

• (όψιμη ελληνιστική κοινή) καμπάγι, είδος (στρατιωτικού) ρωμαϊκού ή βυζαντινού ξώφτερνου επίσημου/βασιλικού υποδήματος

  IG22.1120 (Edict.Diocl.)

Συνώνυμα

• μεσαιωνικά ελληνικά: καμπάγιον

Πηγές

• καμπαγών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.