καμπάγιον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

καμπάγιον < (άμεσο δάνειο) μεσαιωνική λατινική campagus + -ιον

Ουσιαστικό

καμπάγιον ουδέτερο

1. (υπόδηση) είδος (στρατιωτικού) ρωμαϊκού ή βυζαντινού ξώφτερνου υποδήματος

   ※  ἐφόρεσεν στιχάριν διβητήσιν αὐρόκλαβον καὶ ζωνάριν καὶ τουβία καὶ καμπάγια βασιλικὰ (Κωνσταντίνος Ζ' Πορφυρογέννητος, 423, 3)

2. (υπόδηση) είδος υποδήματος

Άλλες μορφές

• καμπάγιν
• κάμπαγος
• καμπαῖα
• καππάγιον

Συνώνυμα

• ελληνιστική κοινή: καμπαγών (αρσενικό)

Πηγές

• καμπάγιον - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)