καλενδάριον

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	καλενδάριον	τὰ	καλενδάρια
γενική	τοῦ	καλενδαρίου	τῶν	καλενδαρίων
δοτική	τῷ	καλενδαρίῳ	τοῖς	καλενδαρίοις
αιτιατική	τὸ	καλενδάριον	τὰ	καλενδάρια
κλητική ὦ!		καλενδάριον		καλενδάρια
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καλενδάριον < μετάφραση για τη λατινική calendarium < calendae. Δείτε και το μεσαιωνικό καλανδάριον.

Ουσιαστικό

καλενδάριον ουδέτερο (& καλανδάριον) καθαρεύουσα, σε εκδόσεις του 19ου αιώνα

1. μετάφραση του λατινικού calendarium (ρωμαϊκό πιστωτικό βιβλίο)
2. καλαντάρι, ημερολόγιο, ημεροδείκτης

   ※  1845 Θεοφράστου Χαρακτήρες, εις χρήσιν της νεολαίας. Εκδοθέντος υπό Γεωργίου Ζαχαριάδου, Προσθήκαι σελ.85@books.google Εν Βιέννη:Εκ της Tυπογραφίας του Αντωνίου Μπέγκου, 1845

   Ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ μηνὸς ἤτοι ἡ Πρωτομηνία ἐλέγετο Καλένδαι, ἐκ τοῦ καλέω· διότι ὁ Ἱερεὺς ἐκήρυττεν αὐτὴν, ὄθεν Καλενδάριον, Ἀραβιστὶ δὲ Ἀλμανάχον.

   ΣτΕ: Καλένδαι: εννοεί ότι λεγόταν από τους Ρωμαίους στα λατινικά: calendae, όπως στο ρήμα calo (καλώ), απ' όπου calendarium (καλαντάρι). Ἀλμανάχον: το αλμανάκ. Δείτε και το ελληνιστικό Ἀλμενιχιακά, ανδαλουσιανά αραβικά الْمَنَاخ‎ (/almanaax/), αραβική مُنَاخ (/munaax/, κλίμα)

Πηγές

• «καλενδάριον» & «καλανδάρι(ον)» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

• almanach - Old_French στο αγγλικό Βικιλεξικό