καλαμάριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	καλαμάριον	τὰ	καλαμάριᾰ
γενική	τοῦ	καλαμαρίου	τῶν	καλαμαρίων
δοτική	τῷ	καλαμαρίῳ	τοῖς	καλαμαρίοις
αιτιατική	τὸ	καλαμάριον	τὰ	καλαμάριᾰ
κλητική ὦ!		καλαμάριον		καλαμάριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καλαμαρίω
γεν-δοτ	τοῖν		καλαμαρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καλαμάριον < αρχαία ελληνική κάλαμος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱl̥h₂mos < *ḱolh₂mos < *ḱolh₂-m- / *ḱlh₂-em- (καλάμι, άχυρο)

Ουσιαστικό

καλαμάριον ουδέτερο

1. (ελληνιστική κοινή) μελανοδοχείο
2. (ελληνιστική κοινή) (ιχθυολογία) (γαστρονομία) καλαμάρι, καλαμαράκι

Πηγές

• καλαμάριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.