καθαρτής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καθαρτής	οι	καθαρτές
γενική	του	καθαρτή	των	καθαρτών
αιτιατική	τον	καθαρτή	τους	καθαρτές
κλητική		καθαρτή		καθαρτές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καθαρτής < αρχαία ελληνική καθαρτής < καθαίρω

Ουσιαστικό

καθαρτής αρσενικό (θηλυκό: καθάρτρια)

1. (κυριολεκτικά) αυτός που καθαρίζει

   άλλες μορφές: καθαριστής

2. (μεταφορικά) αυτός που κάνει καθαρμούς
3. (πτηνό) ιερακόμορφο πτηνό της οικογένειας των καθαρτιδών (Cathartidae)

Μεταφράσεις

    καθαρτής

αρχαία ελληνική : καθαρτής αγγλικά : cleaner (en), cleanser (en), purifier (en)