ζωστήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ζωστήρ	οἱ	ζωστῆρες
γενική	τοῦ	ζωστῆρος	τῶν	ζωστήρων
δοτική	τῷ	ζωστῆρῐ	τοῖς	ζωστῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ζωστῆρᾰ	τοὺς	ζωστῆρᾰς
κλητική ὦ!		ζωστήρ		ζωστῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζωστῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		ζωστήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζωστήρ < ζώννυμι

Ουσιαστικό

ζωστήρ αρσενικό

1. το ζωνάρι ενός πολεμιστή
2. (ελληνιστική σημασία) το ζωνάρι που φορά μια γυναίκα
3. (μεταφορικά) η θάλασσα που περιτριγυρίζει μια στεριά

Συγγενικά

• Ζωστήρ (τοπωνύμιο)

Πηγές

• ζωστήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ζωστήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.