ζώννυμι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ζώννυμι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *Hyeh₃s (ζώνομαι)

Ρήμα

ζώννυμι

• δένω κάτι με ζώνη

Άλλες μορφές

• ζωννύω (δείτε στην κλίση)

Κλίση

    ζώννυμι

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ζώνῡμι ζωνύω ζωνύοιμι - σύ ζώνῡς ζωνύῃς ζωνύοις ζώνῡ οὗτος ζώνῡσι(ν) ζωνύῃ ζωνύοι ζωνύτω ἡμεῖς ζώνυμεν ζωνύωμεν ζωνύοιμεν - ὑμεῖς ζώνυτε ζωνύητε ζωνύοιτε ζώνυτε οὗτοι ζωνύασι(ν) ζωνύωσι(ν) ζωνύοιεν ζωνύντων / ζωνύτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ζωνύναι ζωνύς ζωνῦσα ζωνύν ενεργητικός ενεστώτας -νύω με βραχύ -ῠ οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ ζωννύω ζωννύω ζωννύοιμι — σὺ ζωννύεις ζωννύῃς ζωννύοις ζώννυε οὖτος ζωννύει ζωννύῃ ζωννύοι ζωννυέτω ἡμεῖς ζωννύομεν ζωννύωμεν ζωννύοιμεν — ὑμεῖς ζωννύετε ζωννύητε ζωννύοιτε ζωννύετε οὗτοι ζωννύουσῐ(ν) ζωννύωσῐ(ν) ζωννύοιεν ζωννυόντων ζωννυέτωσαν 2o δυϊκός ζωννύετον ζωννύητον ζωννύοιτον ζωννύετον 3o δυϊκός ζωννύετον ζωννύητον ζωννυοίτην ζωννυέτων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο ζωννύειν ζωννύων ζωννύουσα ζωννύον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐζώνῡν - - - σύ ἐζώνῡς - - - οὖτος ἐζώνῡ - - - ἡμεῖς ἐζώνυμεν - - - ὑμεῖς ἐζώνυτε - - - οὗτοι ἐζώνυσαν - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ζώσω - ζώσοιμι - σύ ζώσεις - ζώσοις - οὗτος ζώσει - ζώσοι - ἡμεῖς ζώσομεν - ζώσοιμεν - ὑμεῖς ζώσετε - ζώσοιτε - οὗτοι ζώσουσι(ν) - ζώσοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ζώσειν ζώσων ζώσουσα ζῶσον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔζωσα ζώσω ζώσαιμι - σύ ἔζωσας ζώσῃς ζώσαις / ζώσειας ζῶσον οὗτος ἔζωσε ζώσῃ ζώσαι / ζώσειεν ζωσάτω ἡμεῖς ἐζώσαμεν ζώσωμεν ζώσαιμεν - ὑμεῖς ἐζώσατε ζώσητε ζώσαιτε ζώσατε οὗτοι ἔζωσαν ζώσωσι(ν) ζώσαιεν / ζώσειαν ζωσάντων / ζωσάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ζῶσαι ζώσας ζώσασα ζῶσαν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔζωκα ἐζώκω / ἐζωκώς, ἐζωκυῖα, ἐζωκός ὦ ἐζώκοιμι / ἐζωκώς, ἐζωκυῖα, ἐζωκός εἴην - σύ ἔζωκας ἐζώκῃς / ἐζωκώς, ἐζωκυῖα, ἐζωκός ᾖς ἐζώκοις / ἐζωκώς, ἐζωκυῖα, ἐζωκός εἴης ἐζωκώς, ἐζωκυῖα, ἐζωκός ἴσθι οὗτος ἔζωκε ἐζώκῃ / ἐζωκώς, ἐζωκυῖα, ἐζωκός ᾖ ἐζώκοι / ἐζωκώς, ἐζωκυῖα, ἐζωκός εἴη ἐζωκώς, ἐζωκυῖα, ἐζωκός ἔστω ἡμεῖς ἐζώκαμεν ἐζώκωμεν / ἐζωκότες, ἐζωκυῖαι, ἐζωκότα ὦμεν ἐζώκοιμεν / ἐζωκότες, ἐζωκυῖαι, ἐζωκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἐζώκατε ἐζώκητε / ἐζωκότες, ἐζωκυῖαι, ἐζωκότα ἦτε ἐζώκοιτε / ἐζωκότες, ἐζωκυῖαι, ἐζωκότα εἴητε/εἶτε ἐζωκότες, ἐζωκυῖαι, ἐζωκότα ἔστε οὗτοι ἐζώκασι(ν) ἐζώκωσι(ν) / ἐζωκότες, ἐζωκυῖαι, ἐζωκότα ὦσι(ν) ἐζώκοιεν / ἐζωκότες, ἐζωκυῖαι, ἐζωκότα εἴησαν/εἶεν ἐζωκότες, ἐζωκυῖαι, ἐζωκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐζωκέναι ἐζωκώς ἐζωκυῖα ἐζωκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐζώκειν - - - σύ ἐζώκεις - - - οὖτος ἐζώκει - - - ἡμεῖς ἐζώκεμεν - - - ὑμεῖς ἐζώκετε - - - οὗτοι ἐζώκεσαν - - -