ζηλωτός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ζηλωτός	ἡ	ζηλωτή & ζηλωτός	τὸ	ζηλωτόν
γενική	τοῦ	ζηλωτοῦ	τῆς	ζηλωτῆς & ζηλωτοῦ	τοῦ	ζηλωτοῦ
δοτική	τῷ	ζηλωτῷ	τῇ	ζηλωτῇ & ζηλωτῷ	τῷ	ζηλωτῷ
αιτιατική	τὸν	ζηλωτόν	τὴν	ζηλωτήν & ζηλωτόν	τὸ	ζηλωτόν
κλητική ὦ!		ζηλωτέ		ζηλωτή & ζηλωτέ		ζηλωτόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ζηλωτοί	αἱ	ζηλωταί & ζηλωτοί	τὰ	ζηλωτᾰ́
γενική	τῶν	ζηλωτῶν	τῶν	ζηλωτῶν & ζηλωτῶν	τῶν	ζηλωτῶν
δοτική	τοῖς	ζηλωτοῖς	ταῖς	ζηλωταῖς & ζηλωτοῖς	τοῖς	ζηλωτοῖς
αιτιατική	τοὺς	ζηλωτούς	τὰς	ζηλωτᾱ́ς & ζηλωτούς	τὰ	ζηλωτᾰ́
κλητική ὦ!		ζηλωτοί		ζηλωταί & ζηλωτοί		ζηλωτᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ζηλωτώ	τὼ	ζηλωτᾱ́ & ζηλωτώ	τὼ	ζηλωτώ
γεν-δοτ	τοῖν	ζηλωτοῖν	τοῖν	ζηλωταῖν & ζηλωτοῖν	τοῖν	ζηλωτοῖν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ός, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'σπαρτός' όπως «σπαρτός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ζηλωτός < ζηλόω / ζηλῶ + -τός

Επίθετο

ζηλωτός, -ή, -όν & -ός, -ός, -όν

1. ο άξιος να τον μιμηθεί κάποιος, ο αξιοζήλευτος, αξιοθαύμαστος
2. σ ευτυχισμένος, σ τυχερός

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ζῆλος

Πηγές

• ζηλωτός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ζηλωτός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.