εὔζωνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὔζωνος	τὸ	εὔζωνον
γενική	τοῦ/τῆς	εὐζώνου	τοῦ	εὐζώνου
δοτική	τῷ/τῇ	εὐζώνῳ	τῷ	εὐζώνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὔζωνον	τὸ	εὔζωνον
κλητική ὦ!		εὔζωνε		εὔζωνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὔζωνοι	τὰ	εὔζωνᾰ
γενική	τῶν	εὐζώνων	τῶν	εὐζώνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὐζώνοις	τοῖς	εὐζώνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐζώνους	τὰ	εὔζωνᾰ
κλητική ὦ!		εὔζωνοι		εὔζωνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐζώνω	τὼ	εὐζώνω
γεν-δοτ	τοῖν	εὐζώνοιν	τοῖν	εὐζώνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὔζωνος < (εὖ) εὔ- + ζών(η) + -ος

Επίθετο

εὔζωνος, -ος, -ον συνήθως για θηλυκά)

1. (αρχική σημασία) καλοζωσμένος (ιδίως για γυναίκες με όμορφη και λεπτή μέση)

   άλλες μορφές: ἐΰζωνος επικός τύπος 

2. (στρατιωτικός όρος) άντρες ευκίνητοι, με ελαφρύ οπλισμό (σε αντίθεση με τους οπλίτες)

   και στην καθαρεύουσα: εὔζωνος: (ο εύζωνος)

3. (ελληνιστική σημασία) καλά εξοπλισμένος

Πηγές

• εὔζωνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὔζωνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.