εὐφορία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὐφορίᾱ	αἱ	εὐφορίαι
γενική	τῆς	εὐφορίᾱς	τῶν	εὐφοριῶν
δοτική	τῇ	εὐφορίᾳ	ταῖς	εὐφορίαις
αιτιατική	τὴν	εὐφορίᾱν	τὰς	εὐφορίᾱς
κλητική ὦ!		εὐφορίᾱ		εὐφορίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐφορίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐφορίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὐφορία < εὔφορος + -ία < εὖ + φέρω

Ουσιαστικό

εὐφορία θηλυκό

1. ευφορία, ικανοποίηση
2. ευφορία, γονιμότητα, ικανότητα για μεγάλη παραγωγή
3. (στον χορό) χάρη

Πηγές

• εὐφορία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐφορία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.