εὐπραγία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὐπραγίᾱ	αἱ	εὐπραγίαι
γενική	τῆς	εὐπραγίᾱς	τῶν	εὐπραγιῶν
δοτική	τῇ	εὐπραγίᾳ	ταῖς	εὐπραγίαις
αιτιατική	τὴν	εὐπραγίᾱν	τὰς	εὐπραγίᾱς
κλητική ὦ!		εὐπραγίᾱ		εὐπραγίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐπραγίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐπραγίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὐπραγία < εὔπρακτος • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

εὐπρᾱγία θηλυκό

1. ευτυχής έκβαση, επιτυχία, ευτυχία, ευημερία

   ※  4oς αιώνας πκε ⌘ Αριστοτέλης, Ρητορική, (1386b)

   τῷ γὰρ λυπεῖσθαι ἐπὶ ταῖς ἀναξίαις κακοπραγίαις ἀντικείμενόν ἐστι τρόπον τινὰ καὶ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ἤθους τὸ λυπεῖσθαι ἐπὶ ταῖς ἀναξίαις εὐπραγίαις.

   Πραγματικά, στο να λυπάται κανείς για όσα κακά υφίσταται ο άλλος χωρίς να το αξίζει, αντιτίθεται από κάποια άποψη το να λυπάται για τα καλά που συμβαίνουν στον άλλον χωρίς να το αξίζει.

   Μετάφραση (2002, 2004), Δημήτριος Λυπουρλής @greek-language.gr

2. το να ενεργεί, το να πράττει κάποιος ορθά

Συγγενικά

• διευπραγέω
• δυσπραγία
• δυσπραγής
• δυσπράγημα
• δύσπραγος
• δυσπραγέω
• εὐπραγέω
• εὐπράγημα
• εὐπραγής
• εὐπραγῶς

Συνώνυμα

• εὐπραξία

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : εὐπρηγίη

Πηγές

• εὐπραγία - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• εὐπραγία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐπραγία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.