ευχέτις

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ευχέτις	οι	ευχέτιδες
γενική	της	ευχέτιδος (ευχέτιδας)	των	ευχετίδων (ευχέτιδων)
αιτιατική	την	ευχέτιδα	τις	ευχέτιδες
κλητική		ευχέτι (ευχέτις)		ευχέτιδες
Κλίση από τα αρχαία ελληνικά. Οι τύποι γενικής '-ιδας, -'ιδων, στη δημοτική.
Κατηγορία όπως «συνεργάτις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ευχέτις < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα εὐχέτις < αρσενικό ελληνιστικό εὐχέτ(ης) (ευχέτης) + αρχαία κατάληξη θηλυκού -ις

Ουσιαστικό

ευχέτις θηλυκό

• (αρχαιοπρεπές) θηλυκό του ευχέτης

Μεταφράσεις

για γλώσσες που δεν έχουν ξεχωριστή λέξη για το θηλυκό σε αυτόν τον όρο (ή γενικά) δείτε ευχέτης

    ευχέτις