ελεμές

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ελεμές	οι	ελεμέδες
γενική	του	ελεμέ	των	ελεμέδων
αιτιατική	τον	ελεμέ	τους	ελεμέδες
κλητική		ελεμέ		ελεμέδες
Κατηγορία όπως «καφές» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ελεμές < οθωμανική τουρκική اله‌مه (στην τουρκική γλώσσα elleme) < οθωμανικά τουρκικά المك (elemek), στην τουρκική γλώσσα elemek (κοσκινίζω, κάνω διαλογή, απορρίπτω)

Ουσιαστικό

ελεμές αρσενικό

• (ιδιωματικό) αγύρτης, αλήτης, απατεώνας, άτομο κατώτερου ποιού

Άλλες μορφές

• λεμές

Συγγενικά

• Ελεμές (επώνυμο)

Μεταφράσεις

    ελεμές

τουρκικά : elleme (tr)

Πηγές

• εφημ. “Πρωΐα” (χ.χ.έ.), Λεξικόν της νέας ελληνικής γλώσσης: ορθογραφικόν και ερμηνευτικόν. Έκδοσις δευτέρα επαυξημένη. 2 τόμ. με ενιαία σελιδαρίθμηση. Βραβείον Ακαδημίας Αθηνών. Αθήνα: Εκδοτικός Οίκος Πέτρου Δημητράκου, σελ. 887.
• σελ. 191 - J.W. Redhouse, A Turkish and English Lexicon. Shewing in English: The Significations of the Turkish Terms [Τουρκικό (οθωμανικό) και αγγλικό λεξικό] (Κωνσταντινούπολη: Printed for the American Mission by A.H. Boyajian, 1884) (ανατύπωση: Βηρυτός: Librairie du Liban, 1974 & 1987).