διευθέτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διευθέτησῐς	αἱ	διευθετήσεις
γενική	τῆς	διευθετήσεως	τῶν	διευθετήσεων
δοτική	τῇ	διευθετήσει	ταῖς	διευθετήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διευθέτησῐν	τὰς	διευθετήσεις
κλητική ὦ!		διευθέτησῐ		διευθετήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διευθετήσει
γεν-δοτ	τοῖν		διευθετησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διευθέτησις < διευθετέω / διευθετῶ, διευθετη- + -σις (-ησις) < δι- (διά) + εὐθετῶ (τακτοποιώ)

Ουσιαστικό

διευθέτησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• καλή τάξη, διευθέτηση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις διευθετῶ, διά και εὔθετος

Πηγές

• διευθέτησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.