διατράνωσις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

διατράνωσις < διατρανῶ + -σις (-ωσις) Δείτε και το ελληνιστικό διατράνωσις.

Ουσιαστικό

διατράνωσις θηλυκό

• σαφής εξήγηση

Συγγενικά

• διατρανωτής
• προδιατρανόω

→ και δείτε τη λέξη τρανός

Πηγές

• διατράνωσις - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διατράνωσῐς	αἱ	διατρανώσεις
γενική	τῆς	διατρανώσεως	τῶν	διατρανώσεων
δοτική	τῇ	διατρανώσει	ταῖς	διατρανώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διατράνωσῐν	τὰς	διατρανώσεις
κλητική ὦ!		διατράνωσῐ		διατρανώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διατρανώσει
γεν-δοτ	τοῖν		διατρανωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διατράνωσις < διατρανόω / διατρανῶ (εκφράζω, προφέρω καθαρά) + -σις (-ωσις). Μορφολογικά αναλύεται σε δια- + τράνωσις.

Ουσιαστικό

διατράνωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (σε σχόλια) η επεξήγηση

Συγγενικά

• διάτρανος
• διατρανόω
• διατρανῶς

→ και δείτε τη λέξη τρανής

Δείτε επίσης

• και στην καθαρεύουσα διατράνωσις:
  1. ζωηρή εκδήλωση
  2. διακήρυξη, διατράνωση

Πηγές

• διατράνωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.