δηναιός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	δηναιός	ἡ	δηναιᾱ́	τὸ	δηναιόν
γενική	τοῦ	δηναιοῦ	τῆς	δηναιᾶς	τοῦ	δηναιοῦ
δοτική	τῷ	δηναιῷ	τῇ	δηναιᾷ	τῷ	δηναιῷ
αιτιατική	τὸν	δηναιόν	τὴν	δηναιᾱ́ν	τὸ	δηναιόν
κλητική ὦ!		δηναιέ		δηναιᾱ́		δηναιόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	δηναιοί	αἱ	δηναιαί	τὰ	δηναιᾰ́
γενική	τῶν	δηναιῶν	τῶν	δηναιῶν	τῶν	δηναιῶν
δοτική	τοῖς	δηναιοῖς	ταῖς	δηναιαῖς	τοῖς	δηναιοῖς
αιτιατική	τοὺς	δηναιούς	τὰς	δηναιᾱ́ς	τὰ	δηναιᾰ́
κλητική ὦ!		δηναιοί		δηναιαί		δηναιᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δηναιώ	τὼ	δηναιᾱ́	τὼ	δηναιώ
γεν-δοτ	τοῖν	δηναιοῖν	τοῖν	δηναιαῖν	τοῖν	δηναιοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ξηρός' όπως «ξηρός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δηναιός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

δηναιός, -ή, -όν

1. μακρόβιος, πολυχρόνιος

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 5 (Ε. Διομήδους ἀριστεία.), στίχ. 407

   οὐ δηναιὸς ὃς ἀθανάτοισι μάχηται,

   ολίγες έχει ημέρες όποιος πόλεμον κινεί των αθανάτων,

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

2. γηραιός, παλιός, αρχαίος

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : δαναιός

Πηγές

• δηναιός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δηναιός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.