γνώμων

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	γνωμων-, γνωμον-
ονομαστική	ὁ	γνώμων	οἱ	γνώμονες
γενική	τοῦ	γνώμονος	τῶν	γνωμόνων
δοτική	τῷ	γνώμονῐ	τοῖς	γνώμοσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	γνώμονᾰ	τοὺς	γνώμονᾰς
κλητική ὦ!		γνῶμον		γνώμονες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γνώμονε
γεν-δοτ	τοῖν		γνωμόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'γείτων' όπως «γείτων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γνώμων < θέμα γνω- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ǵneh₃- (ξέρω, γνωρίζω) (όπως και γνώμη, γιγνώσκω).

Ουσιαστικό

γνώμων, -ονος αρσενικό

1. εξεταστής
2. (στον πληθυντικό, ελληνιστική σημασία ) → δείτε τη λέξη γνώμονες (για άλογα)

   → δείτε και τη λέξη ἐλλειπογνώμων (ελληνιστική κοινή)

Δείτε επίσης

• και στην καθαρεύουσα γνώμων → δείτε τη λέξη γνώμονας

  → και δείτε τη λέξη νηογνώμων

Πηγές

• γνώμων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γνώμων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.