βριάων

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	βριάων	ἡ	βριάουσᾰ	τὸ	βριάον
γενική	τοῦ	βριάοντος	τῆς	βριαούσης	τοῦ	βριάοντος
δοτική	τῷ	βριάοντῐ	τῇ	βριαούσῃ	τῷ	βριάοντῐ
αιτιατική	τὸν	βριάοντᾰ	τὴν	βριάουσᾰν	τὸ	βριάον
κλητική ὦ!		βριάων		βριάουσᾰ		βριάον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	βριάοντες	αἱ	βριάουσαι	τὰ	βριάοντᾰ
γενική	τῶν	βριαόντων	τῶν	βριαουσῶν	τῶν	βριαόντων
δοτική	τοῖς	βριάουσῐ(ν)	ταῖς	βριαούσαις	τοῖς	βριάουσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	βριάοντᾰς	τὰς	βριαούσᾱς	τὰ	βριάοντᾰ
κλητική ὦ!		βριάοντες		βριάουσαι		βριάοντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	βριάοντε	τὼ	βριαούσᾱ	τὼ	βριάοντε
γεν-δοτ	τοῖν	βριαόντοιν	τοῖν	βριαούσαιν	τοῖν	βριαόντοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύων' όπως «τρέχων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

βριάων, -ουσα, -ον χωρίς συνηρημένο τύπο

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος βριάω

  ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 5

  ῥέα μὲν γὰρ βριάει, ῥέα δὲ βριάοντα χαλέπτει,

  Γιατί εύκολα αυτός δίνει τη δύναμη, μα κι εύκολα τον ισχυρό καταστρέφει,

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr