βλωθρός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	βλωθρός	ἡ	βλωθρᾱ́	τὸ	βλωθρόν
γενική	τοῦ	βλωθροῦ	τῆς	βλωθρᾶς	τοῦ	βλωθροῦ
δοτική	τῷ	βλωθρῷ	τῇ	βλωθρᾷ	τῷ	βλωθρῷ
αιτιατική	τὸν	βλωθρόν	τὴν	βλωθρᾱ́ν	τὸ	βλωθρόν
κλητική ὦ!		βλωθρέ		βλωθρᾱ́		βλωθρόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	βλωθροί	αἱ	βλωθραί	τὰ	βλωθρᾰ́
γενική	τῶν	βλωθρῶν	τῶν	βλωθρῶν	τῶν	βλωθρῶν
δοτική	τοῖς	βλωθροῖς	ταῖς	βλωθραῖς	τοῖς	βλωθροῖς
αιτιατική	τοὺς	βλωθρούς	τὰς	βλωθρᾱ́ς	τὰ	βλωθρᾰ́
κλητική ὦ!		βλωθροί		βλωθραί		βλωθρᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	βλωθρώ	τὼ	βλωθρᾱ́	τὼ	βλωθρώ
γεν-δοτ	τοῖν	βλωθροῖν	τοῖν	βλωθραῖν	τοῖν	βλωθροῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ξηρός' όπως «ξηρός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

βλωθρός < βλώσκω

Επίθετο

βλωθρός, -ά, -όν

• (για δέντρα) ψηλός, ευθυτενής, επιβλητικός

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 13 (Ν. Μάχη ἐπὶ ταῖς ναυσί.), στίχ. 390 (389-391)

  ἤριπε δ᾽ ὡς ὅτε τις δρῦς ἤριπεν ἢ ἀχερωΐς, | ἠὲ πίτυς βλωθρή, τήν τ᾽ οὔρεσι τέκτονες ἄνδρες | ἐξέταμον πελέκεσσι νεήκεσι νήϊον εἶναι·

  Κι έπεσεν, όπως πέφτει δρυς, ή λεύκα, ή φουντωμένος | υψηλός πεύκος, πόκαψαν τέκτονες εις τα όρη | μ᾽ αξίνες νεοτρόχιστες μ᾽ αυτό να στήσουν πλοίον·

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

Πηγές

• βλωθρός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βλωθρός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.