βαρυτελής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	βαρυτελής	τὸ	βαρυτελές
γενική	τοῦ/τῆς	βαρυτελοῦς	τοῦ	βαρυτελοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	βαρυτελεῖ	τῷ	βαρυτελεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	βαρυτελῆ	τὸ	βαρυτελές
κλητική ὦ!		βαρυτελές		βαρυτελές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	βαρυτελεῖς	τὰ	βαρυτελῆ
γενική	τῶν	βαρυτελῶν	τῶν	βαρυτελῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	βαρυτελέσῐ(ν)	τοῖς	βαρυτελέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	βαρυτελεῖς	τὰ	βαρυτελῆ
κλητική ὦ!		βαρυτελεῖς		βαρυτελῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	βαρυτελεῖ	τὼ	βαρυτελεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	βαρυτελοῖν	τοῖν	βαρυτελοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

βαρυτελής (ελληνιστική κοινή) < βαρυ- + -τελής

Επίθετο

βαρυτελής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

• (σε πάπυρο) που υφίσταται βαριά φορολογία

  ※  6ος αιώνας κε, ⌘ p.lond.5.1674, στ. 33, (32-35), @papyri.info

  καὶ ὡς ἐπὶ π̣λείω
  βαρυτελῶν τυγχανόντων διὰ τὴν τῶν κακοφυῶν ἡμῶν ἀρουρῶν
  ἀκαρπίαν ἐκανονίσθημεν ἔκπαλαι ἅμα τῷ π̣α̣ν̣τὶ τῆς παντάθλιας Ἀ̣ν̣τ̣α̣ί̣[ου]
  [κτήτο(?)]ρ̣[ι(?)] δ̣[ύο] μόνα κεράτια ἑκάστης ἀρούρης σπορίμης γῆς,

Πηγές

• βαρυτελής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.