ανελκύω

Δείτε επίσης : ἀνελκύω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ανελκύω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀνελκύω < ἀν- (ἀνά) + ἕλκω, μέλλοντας ἑλκύσω.^[1] (Δείτε και την ελληνιστική ἑλκύω). Συγχρονικά αναλύεται σε αν- + ελκύω

Κλίση

Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	ανελκύω	ανέλκυα	θα ανελκύω	να ανελκύω		ανελκύοντας
β' ενικ.	ανελκύεις	ανέλκυες	θα ανελκύεις	να ανελκύεις	ανέλκυε
γ' ενικ.	ανελκύει	ανέλκυε	θα ανελκύει	να ανελκύει
α' πληθ.	ανελκύουμε	ανελκύαμε	θα ανελκύουμε	να ανελκύουμε
β' πληθ.	ανελκύετε	ανελκύατε	θα ανελκύετε	να ανελκύετε	ανελκύετε
γ' πληθ.	ανελκύουν(ε)	ανέλκυαν ανελκύαν(ε)	θα ανελκύουν(ε)	να ανελκύουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		ανέλκυσα	θα ανελκύσω	να ανελκύσω		ανελκύσει
β' ενικ.		ανέλκυσες	θα ανελκύσεις	να ανελκύσεις	ανέλκυσε
γ' ενικ.		ανέλκυσε	θα ανελκύσει	να ανελκύσει
α' πληθ.		ανελκύσαμε	θα ανελκύσουμε	να ανελκύσουμε
β' πληθ.		ανελκύσατε	θα ανελκύσετε	να ανελκύσετε	ανελκύστε
γ' πληθ.		ανέλκυσαν ανελκύσαν(ε)	θα ανελκύσουν(ε)	να ανελκύσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω ανελκύσει	είχα ανελκύσει	θα έχω ανελκύσει	να έχω ανελκύσει
β' ενικ.	έχεις ανελκύσει	είχες ανελκύσει	θα έχεις ανελκύσει	να έχεις ανελκύσει
γ' ενικ.	έχει ανελκύσει	είχε ανελκύσει	θα έχει ανελκύσει	να έχει ανελκύσει
α' πληθ.	έχουμε ανελκύσει	είχαμε ανελκύσει	θα έχουμε ανελκύσει	να έχουμε ανελκύσει
β' πληθ.	έχετε ανελκύσει	είχατε ανελκύσει	θα έχετε ανελκύσει	να έχετε ανελκύσει
γ' πληθ.	έχουν ανελκύσει	είχαν ανελκύσει	θα έχουν ανελκύσει	να έχουν ανελκύσει