ἕλκω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἕλκω < ϝέλκω < ρίζα ϝελκ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *(s)elk- (ελκύω, τραβώ)· συγγενές με τα ὦλξ, αὖλαξ και ὁλκή

Ρήμα

ἕλκω

• τραβάω πισω μου, σέρνω, απάγω, σύρω επάνω, ανέλκω, σύρω εδώ κι εκει, σέρνω κάποιον στα δικαστήρια, έχω βάρος επάνω μου

  ἓλκω πλοῖον (καθέλκω ή ανέλκω πλοίο)

  ἓλκει πλεῖον (εννοείται την πλάστιγγα, δηλαδή ζυγίζει περισσότερο, είναι πιο βαρύ)

  ἓλκω το ξίφος και ξίφος ἓλκομαι (τραβάω το σπαθί)

  ἓλκω βίοτον : διάγω άθλια ζωή

Άλλες μορφές

• (ελληνιστική κοινή) ἑλκύω

Συγγενικές λέξεις

• ἕλξις
• ἑλκτέον (αυτό που πρέπει να έλξει κάποιος)
• ἑλκτικός (αυτός που μπορεί να τραβήξει, να σύρει)

Συγγενικές λέξεις

• ἑλκυστάζω : θαμιστικό του ἓλκω και ἑλκύω (σέρνω εδώ κι εκεί)

Σύνθετα

σε -μαι

• ἀνεφέλκομαι
• προσεφέλκομαι
• συνεξέλκομαι

σε -ω

• πάνω από 40 σύνθετα @perseus.tufts.edu

Πηγές

• «ἕλκω» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ἕλκω» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.