Μάγνης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Μαγνητ-
ονομαστική	ὁ	Μάγνης	οἱ	Μάγνητες
γενική	τοῦ	Μάγνητος	τῶν	Μαγνήτων
δοτική	τῷ	Μάγνητῐ	τοῖς	Μάγνησῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Μάγνητᾰ	τοὺς	Μάγνητᾰς
κλητική ὦ!		Μάγνης		Μάγνητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Μάγνητε
γεν-δοτ	τοῖν		Μαγνήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Μάγνης < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

Μάγνης αρσενικό

1. (πατριδωνυμικό) κάτοικος της Μαγνησίας (της Θεσσαλίας ή της Λυδίας)

   (θηλυκό Μάγνησσα)

2. ως κύριο όνομα: ανδρικό όνομα
3. (σε επιθετική λειτουργία) συνώνυμο του Μαγνῆτις λίθος

Συγγενικά

• Μάγνησσα
• μαγνησία
• Μαγνησίη
• Μαγνήτης
• Μαγνῆτις
• Μαγνητικός
• νέα ελληνική: μαγνήτης

Δείτε επίσης

• Μάγνης στη Βικιπαίδεια 

Πηγές

• Μάγνης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Μάγνης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.