Λύκαιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Λύκαιος	ἡ	Λυκαίᾱ	τὸ	Λύκαιον
γενική	τοῦ	Λυκαίου	τῆς	Λυκαίᾱς	τοῦ	Λυκαίου
δοτική	τῷ	Λυκαίῳ	τῇ	Λυκαίᾳ	τῷ	Λυκαίῳ
αιτιατική	τὸν	Λύκαιον	τὴν	Λυκαίᾱν	τὸ	Λύκαιον
κλητική ὦ!		Λύκαιε		Λυκαίᾱ		Λύκαιον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Λύκαιοι	αἱ	Λύκαιαι	τὰ	Λύκαιᾰ
γενική	τῶν	Λυκαίων	τῶν	Λυκαίων	τῶν	Λυκαίων
δοτική	τοῖς	Λυκαίοις	ταῖς	Λυκαίαις	τοῖς	Λυκαίοις
αιτιατική	τοὺς	Λυκαίους	τὰς	Λυκαίᾱς	τὰ	Λύκαιᾰ
κλητική ὦ!		Λύκαιοι		Λύκαιαι		Λύκαιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Λυκαίω	τὼ	Λυκαίᾱ	τὼ	Λυκαίω
γεν-δοτ	τοῖν	Λυκαίοιν	τοῖν	Λυκαίαιν	τοῖν	Λυκαίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

Λύκαιος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

Λύκαιος αρσενικό

1. (πατριδωνυμικό) που σχετίζεται, αναφέρερεται ή προέρχεται από το όρος Λύκαιον
2. (ουσιαστικοποιημένο) προσωνυμία του Διός

Άλλες μορφές

• Λυκαῖος

Πηγές

• Λύκαιος, Λύκαιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.