ὄνειδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὀνειδεσ-
ονομαστική	τὸ	ὄνειδος	τὰ	ὀνείδη & ὀνείδεᾰ
γενική	τοῦ	ὀνείδους & ὀνείδεος	τῶν	ὀνειδῶν & ὀνειδέων
δοτική	τῷ	ὀνείδει & ὀνείδεῐ̈	τοῖς	ὀνείδεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ὄνειδος	τὰ	ὀνείδη & ὀνείδεα
κλητική ὦ!		ὄνειδος		ὀνείδη & ὀνείδεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀνείδει & ὀνείδεε
γεν-δοτ	τοῖν		ὀνειδοῖν & ὀνειδέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'στέλεχος' όπως «στέλεχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὄνειδος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₃neid- (κατάρα / καταριέμαι, μέμφομαι)

Ουσιαστικό

ὄνειδος ουδέτερο

1. φήμη
2. όνειδος

   ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 311

   ἔργον δ᾽ οὐδὲν ὄνειδος, ἀεργίη δέ τ᾽ ὄνειδος.

   Διόλου ντροπή η δουλειά, ντροπή η αεργία.

   Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Συγγενικά

• ἀνονείδιστος
• ἐξονειδισμός
• ἐξονειδιστικός
• ἐπονείδιστος
• ὀνειδείη
• ὀνείδειος
• ὀνειδείω
• ὀνειδίζω (και τα παράγωγά του)
• ὀνειδίη
• ὀνείδιος
• ὀνείδισις
• ὀνείδισμα
• ὀνειδισμός
• ὀνειδιστέον
• ὀνειδιστήρ
• ὀνειδιστής
• ὀνειδιστικός
• ὀνειδιστικῶς
• ὀνειδιστῶς

Πηγές

• ὄνειδος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὄνειδος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.