ὀνειδιστικός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ὀνειδιστικός	ἡ	ὀνειδιστική	τὸ	ὀνειδιστικόν
γενική	τοῦ	ὀνειδιστικοῦ	τῆς	ὀνειδιστικῆς	τοῦ	ὀνειδιστικοῦ
δοτική	τῷ	ὀνειδιστικῷ	τῇ	ὀνειδιστικῇ	τῷ	ὀνειδιστικῷ
αιτιατική	τὸν	ὀνειδιστικόν	τὴν	ὀνειδιστικήν	τὸ	ὀνειδιστικόν
κλητική ὦ!		ὀνειδιστικέ		ὀνειδιστική		ὀνειδιστικόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ὀνειδιστικοί	αἱ	ὀνειδιστικαί	τὰ	ὀνειδιστικᾰ́
γενική	τῶν	ὀνειδιστικῶν	τῶν	ὀνειδιστικῶν	τῶν	ὀνειδιστικῶν
δοτική	τοῖς	ὀνειδιστικοῖς	ταῖς	ὀνειδιστικαῖς	τοῖς	ὀνειδιστικοῖς
αιτιατική	τοὺς	ὀνειδιστικούς	τὰς	ὀνειδιστικᾱ́ς	τὰ	ὀνειδιστικᾰ́
κλητική ὦ!		ὀνειδιστικοί		ὀνειδιστικαί		ὀνειδιστικᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὀνειδιστικώ	τὼ	ὀνειδιστικᾱ́	τὼ	ὀνειδιστικώ
γεν-δοτ	τοῖν	ὀνειδιστικοῖν	τοῖν	ὀνειδιστικαῖν	τοῖν	ὀνειδιστικοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὀνειδιστικός (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ὀνειδίζω, ὀνειδισ- + -τικός

Επίθετο

ὀνειδιστικός, -ή, -όν

• ονειδιστικός, ταπεινωτικός

Συγγενικά

• ὀνειδίζω
• ονειδισμός

→ και δείτε τη λέξη ὄνειδος

Πηγές

• ὀνειδιστικός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀνειδιστικός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.