tempus

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

tempus < ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *tempos < *temp- (τέντωμα, χορδή) ή ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *temh₂- (κόβω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈtem.pus/ και /ˈtɛm.pʊs/

la 

Ουσιαστικό

tempus ^(la) ουδέτερο

1. χρόνος
2. εποχή
3. χρονική περίοδος
4. (γραμματική) χρόνος ρήματος

Αλλόγλωσσα παράγωγα

• νέα ελληνική: τέμπερα

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	tempus	temporă
γενική	temporis	temporum
δοτική	temporī	temporĭbus
αιτιατική	tempus	temporă
κλητική	tempus	temporă
αφαιρετική	tempore	temporĭbus
(γ' κλίση)