edictum

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

edictum < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο της μετοχής edictus, μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος la < ex + dico < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *deyḱ- (δείκνυμι)

Ουσιαστικό

edictum ουδέτερο

1. (νομικός όρος) έδικτο
2. διάταγμα
3. παράγγελμα

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	edictum	edicta
γενική	edictī	edictōrum
δοτική	edictō	edictīs
αιτιατική	edictum	edicta
κλητική	edictum	edicta
αφαιρετική	edictō	edictīs
(β' κλίση)

Δείτε επίσης

• στην (ελληνιστική κοινή) : ἔδικτον