-ωνύμιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	-ωνύμιον	τὰ	-ωνύμιᾰ
γενική	τοῦ	-ωνυμίου	τῶν	-ωνυμίων
δοτική	τῷ	-ωνυμίῳ	τοῖς	-ωνυμίοις
αιτιατική	τὸ	-ωνύμιον	τὰ	-ωνύμιᾰ
κλητική ὦ!		-ωνύμιον		-ωνύμιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		-ωνυμίω
γεν-δοτ	τοῖν		-ωνυμίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

-ωνύμιον < αρχαία ελληνική -ώνυμ(ος) ( < ὄνυμα) + -ιον. Το <ω> εξηγείται με τον αρχαιοελληνικό φωνητικό νόμο της συνθετικής έκτασης)

Επίθημα

-ωνύμιον

• (ελληνιστική κοινή) -ωνύμιο, επίθημα ως δεύτερο συνθετικό σε ουσιαστικά, που δηλώνει όνομα

  ἀνδρωνύμιον

  ἐπωνύμιον

  προωνύμιον

Σύνθετα

• Ελληνιστικές λέξεις με επίθημα -ωνύμιον στο Βικιλεξικό

Συγγενικά

• -ωνυμικός
• → και δείτε τη λέξη -ώνυμος