προωνύμιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	προωνύμιον	τὰ	προωνύμιᾰ
γενική	τοῦ	προωνυμίου	τῶν	προωνυμίων
δοτική	τῷ	προωνυμίῳ	τοῖς	προωνυμίοις
αιτιατική	τὸ	προωνύμιον	τὰ	προωνύμιᾰ
κλητική ὦ!		προωνύμιον		προωνύμιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προωνυμίω
γεν-δοτ	τοῖν		προωνυμίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προωνύμιον < πρό + ὄνομα (μεταφραστικό δάνειο) λατινικά praenomen). Το ω (προωνύμιον) εξηγείται με τον αρχαιοελληνικό φωνητικό νόμο της συνθετικής έκτασης)

Ουσιαστικό

προωνύμιον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή , glossa) το πρώτο (praenomen-nomen-cognomen) από τα ονόματα ενός ρωμαίου πολίτη

Πηγές

• προωνύμιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.