ῥύσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ῥῠσῐ- ῥῠσε-
ονομαστική	ἡ	ῥύσῐς	αἱ	ῥύσεις
γενική	τῆς	ῥύσεως	τῶν	ῥύσεων
δοτική	τῇ	ῥύσει	ταῖς	ῥύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ῥύσῐν	τὰς	ῥύσεις
κλητική ὦ!		ῥύσῐ		ῥύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥύσει
γεν-δοτ	τοῖν		ῥυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥύσις < ῥέω + -σις

Ουσιαστικό

ῥύσις, -εως θηλυκό

1. ρύση, ροή, ρεύμα

   ⮡  ῥύσις ὕδατος

2. πλημμυρίδα, σε αντιδιαστολή προς την αμπώτιδα
3. το να πέφτει κάτι συχνά και μαζικά σαν να κυλάει το νερό, όπως π.χ. όταν δημιουργείται η φαλάκρα

   ⮡  ῥύσις τριχών

4. (ελληνιστική σημασία , χριστιανικά χρόνια) έκκριση από τα γεννητικά όργανα, πιθανόν να σήμαινε τη γονόρροια
5. (ελληνιστική σημασία , γεωμετρία) γραμμή

   ⮡  ῥύσιν φασὶν εἶναι οἱ γεωμέτραι τὴν γραμμήν

Σημειώσεις

• η νεοελληνική ρύση (ροή) < ῥύσις < από το ῥέω θεωρήθηκε ότι είχε το ύψιλον βραχύ και οξυνόταν
• η ῥῦσις (απελευθέρωση) από το ἐρύω θεωρήθηκε ότι είχε το ύψιλον μακρό και έφερε περισπωμένη

Πηγές

• ῥύσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥύσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.