ὠνηθείς

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ὠνηθείς	ἡ	ὠνηθεῖσᾰ	τὸ	ὠνηθέν
γενική	τοῦ	ὠνηθέντος	τῆς	ὠνηθείσης	τοῦ	ὠνηθέντος
δοτική	τῷ	ὠνηθέντῐ	τῇ	ὠνηθείσῃ	τῷ	ὠνηθέντῐ
αιτιατική	τὸν	ὠνηθέντᾰ	τὴν	ὠνηθεῖσᾰν	τὸ	ὠνηθέν
κλητική ὦ!		ὠνηθείς		ὠνηθεῖσᾰ		ὠνηθέν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ὠνηθέντες	αἱ	ὠνηθεῖσαι	τὰ	ὠνηθέντᾰ
γενική	τῶν	ὠνηθέντων	τῶν	ὠνηθεισῶν	τῶν	ὠνηθέντων
δοτική	τοῖς	ὠνηθεῖσῐ(ν)	ταῖς	ὠνηθείσαις	τοῖς	ὠνηθεῖσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ὠνηθέντᾰς	τὰς	ὠνηθείσᾱς	τὰ	ὠνηθέντᾰ
κλητική ὦ!		ὠνηθέντες		ὠνηθεῖσαι		ὠνηθέντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὠνηθέντε	τὼ	ὠνηθείσᾱ	τὼ	ὠνηθέντε
γεν-δοτ	τοῖν	ὠνηθέντοιν	τοῖν	ὠνηθείσαιν	τοῖν	ὠνηθέντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυθείς' όπως «λυθείς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ὠνηθείς

• μετοχή παθητικού αορίστου (ἐωνήθην) του ρήματος ὠνέομαι, ὠνοῦμαι