ὠκύμολος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὠκύμολος	τὸ	ὠκύμολον
γενική	τοῦ/τῆς	ὠκυμόλου	τοῦ	ὠκυμόλου
δοτική	τῷ/τῇ	ὠκυμόλῳ	τῷ	ὠκυμόλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὠκύμολον	τὸ	ὠκύμολον
κλητική ὦ!		ὠκύμολε		ὠκύμολον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὠκύμολοι	τὰ	ὠκύμολᾰ
γενική	τῶν	ὠκυμόλων	τῶν	ὠκυμόλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὠκυμόλοις	τοῖς	ὠκυμόλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὠκυμόλους	τὰ	ὠκύμολᾰ
κλητική ὦ!		ὠκύμολοι		ὠκύμολᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὠκυμόλω	τὼ	ὠκυμόλω
γεν-δοτ	τοῖν	ὠκυμόλοιν	τοῖν	ὠκυμόλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὠκύμολος < ὠκύ(ς) + -μολος < ἔμολον (αόριστος β' του βλώσκω)

Επίθετο

ὠκύμολος -ος, -ον

• αυτός που έρχεται ή πηγαίνει γρήγορα

Πηγές

• ὠκύμολος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.