ὑψίπεδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	υψῐπεδο-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὑψίπεδος	τὸ	ὑψίπεδον
γενική	τοῦ/τῆς	ὑψιπέδου	τοῦ	ὑψιπέδου
δοτική	τῷ/τῇ	ὑψιπέδῳ	τῷ	ὑψιπέδῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὑψίπεδον	τὸ	ὑψίπεδον
κλητική ὦ!		ὑψίπεδε		ὑψίπεδον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὑψίπεδοι	τὰ	ὑψίπεδᾰ
γενική	τῶν	ὑψιπέδων	τῶν	ὑψιπέδων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὑψιπέδοις	τοῖς	ὑψιπέδοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὑψιπέδους	τὰ	ὑψίπεδᾰ
κλητική ὦ!		ὑψίπεδοι		ὑψίπεδᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὑψιπέδω	τὼ	ὑψιπέδω
γεν-δοτ	τοῖν	ὑψιπέδοιν	τοῖν	ὑψιπέδοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὑψίπεδος < (ὕψι) ὑψί- + πεδ- πέδον (έδαφος) + -ος

Επίθετο

ὑψίπεδος, -ος, -ον

• (για έδαφος) που βρίσκεται ψηλά

  ※  5ος αιώνας πκε - Πίνδαρος, Πρώτος Ισθμιόνικος I. 1.31@lit.auth.gr - Ελεγειακή ποίηση στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

  Τυνδαρίδας δ΄ ἐν Ἀχαιοῖς
  ὑψίπεδον Θεράπνας οἰκέων ἕδος.

  και στους Αχαιούς ο γιος του Τυνδάρεω / που κατοικούσε στον ψηλό τόπο της Θεράπνης

Δείτε επίσης

• (νέα ελληνικά) υψίπεδο

Πηγές

• ὑψίπεδος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑψίπεδος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.