ὑποφώσκων

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ὑποφώσκων	ἡ	ὑποφώσκουσᾰ	τὸ	ὑποφῶσκον
γενική	τοῦ	ὑποφώσκοντος	τῆς	ὑποφωσκούσης	τοῦ	ὑποφώσκοντος
δοτική	τῷ	ὑποφώσκοντῐ	τῇ	ὑποφωσκούσῃ	τῷ	ὑποφώσκοντῐ
αιτιατική	τὸν	ὑποφώσκοντᾰ	τὴν	ὑποφώσκουσᾰν	τὸ	ὑποφῶσκον
κλητική ὦ!		ὑποφώσκων		ὑποφώσκουσᾰ		ὑποφῶσκον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ὑποφώσκοντες	αἱ	ὑποφώσκουσαι	τὰ	ὑποφώσκοντᾰ
γενική	τῶν	ὑποφωσκόντων	τῶν	ὑποφωσκουσῶν	τῶν	ὑποφωσκόντων
δοτική	τοῖς	ὑποφώσκουσῐ(ν)	ταῖς	ὑποφωσκούσαις	τοῖς	ὑποφώσκουσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ὑποφώσκοντᾰς	τὰς	ὑποφωσκούσᾱς	τὰ	ὑποφώσκοντᾰ
κλητική ὦ!		ὑποφώσκοντες		ὑποφώσκουσαι		ὑποφώσκοντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὑποφώσκοντε	τὼ	ὑποφωσκούσᾱ	τὼ	ὑποφώσκοντε
γεν-δοτ	τοῖν	ὑποφωσκόντοιν	τοῖν	ὑποφωσκούσαιν	τοῖν	ὑποφωσκόντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύων' όπως «λήγων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ὑποφώσκων, -ουσα, -ον

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος ὑποφώσκω

  ※  4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Προβλήματα (αμφίβολο)^w Ὅσα περὶ τὸν ἀέρα, 25.5

  Διὰ τί ὑποφωσκούσης ἕω καὶ ἤδη πρωῒ μᾶλλόν ἐστι ψῦχος ἢ τῆς νυκτός, ἐγγυτέρω ὄντος τοῦ ἡλίου ἡμῶν; ἢ ὅτι πρὸς ἡμέραν δρόσος καὶ πάχνη πίπτει, ταῦτα δέ ἐστι ψυχρά·

  ※  1ος↑ αιώνας ⌘ Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη Ἱστορική, 13, 111.2 @scaife.perseus

  οὗτοι μὲν οὖν ἤδη τῆς ἡμέρας ὑποφωσκούσης ἀφώρμησαν πρὸς τοὺς περὶ τὸν Διονύσιον, οἱ δὲ Καρχηδόνιοι διαισθόμενοι τὸ γεγονὸς μετεστρατοπέδευσαν εἰς τὴν πόλιν καὶ τὰ περιλειφθέντα κατὰ τὰς οἰκίας διήρπασαν.

Πηγές

• ὑποφώσκω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.