ὀξυθυμίας

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὀξῠθῡμῐᾱ-
ονομαστική	ὁ	ὀξυθυμίᾱς	οἱ	ὀξυθυμίαι
γενική	τοῦ	ὀξυθυμίου	τῶν	ὀξυθυμιῶν
δοτική	τῷ	ὀξυθυμίᾳ	τοῖς	ὀξυθυμίαις
αιτιατική	τὸν	ὀξυθυμίᾱν	τοὺς	ὀξυθυμίᾱς
κλητική ὦ!		ὀξυθυμίᾱ		ὀξυθυμίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀξυθυμίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀξυθυμίαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'νεανίας', Κατηγορία 'νεανίας' όπως «νεανίας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀξυθυμίας (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ὀξύθυμ(ος) + -ίας

Ουσιαστικό

ὀξῠθῡμίας αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• οξύθυμος, ευέξαπτος

Πηγές

• ὀξυθυμίας - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.